Berceste

Tarumar etti cenap, müptela.
Âciz düşer berceste kula,
Kalkmaz oldu dermansız kolu;
Bakar dalgın dalgın, ne âlâ.

Nehir gibidir, bulunmaz kiri;
Kim ne ki etsin ona kini?
Haykırmalı insan şevki,
Tavaf ettirir şeytana dahi.

Sordurur inançsıza yaradanı,
Düşündürür böylesi ihtimali.
Çehresi mehtaptan hâllîce,
Nasıl olur bu kadar tesadüfî?

Anlam doludur artık dizesi,
Anlatır masalmışçasına güneşi.
Mecnuna ermiş olaki zâhid,
Bırakma dermansız kolu, sevgili.

Mert Ertap